اما به دلیل پرداخت نشدن هزینه ترخیص در گمرک بندرعباس جا خوش کرده است.
این در حالی است که 11 واگن دو طبقه دیگر هم تا 20 روز دیگر از چین به ایران خواهد رسید.در خط تهران کرج هم‌اکنون 86 واگن دوطبقه، در حال سرویس دهی هستند. در این شرایط اگر این 25 واگن آماده به خط کرج تزریق شوند، دست کم 25 درصد ظرفیت قطارها بالاتر می‌رود؛ اما چرا شرکت مترو تعلل می‌کند؟!
محسن هاشمی، مدیرعامل متروی تهران می‌گوید: ما تنها با تامین بودجه لازم از سوی دولت قادر به ترخیص قطارها و ورود آنها به ناوگان حمل‌ونقل هستیم. ناتوانی در پرداخت بدهی 23 میلیاردی به گمرگ سبب نرسیدن قطارهای خریداری شده به ناوگان مترو شده است.
به گفته هاشمی، قطارهای خریداری شده به‌دلیل تعجیل ورود و استفاده در ناوگان مترو برای خدمات رسانی به مسافران خریداری و وارد کشور شده است، به‌گونه‌ای که این قطارها نیاز به مونتاژ ندارند و در کشور سازنده مونتاژ هم شده‌اند، ولی بودجه مربوط به ترخیص این واگن‌ها اکنون در اختیار دولت است که هنوز به مترو پرداخت نشده است.
این در حالی است که کارخانه‌های قطار‌سازی تولید انبوه ندارند و با سفارش اقدام به تولید می‌کنند و به‌طور میانگین پروسه ساخت تا تحویل واگن‌ها هم دست کم 2 سال زمان می‌برد. امروز واگنهایی که پول آنها به خارجی‌ها پرداخت شده، برای دریافت اسناد از بانک و ترخیص از گمرک و حمل به پایتخت دست کم به 17 میلیارد تومان نقدینگی نیاز دارد. از این مبلغ 16 میلیارد تومان آن را بانک باز کننده اعتبار اسنادی می‌خواهد، 900 میلیون تومان گمرک می‌خواهد و مابقی را شرکت راه آهن.
مسئولان گمرک هم با تایید ورود واگن‌ها به بندرعباس مشکل را فقدان نقدینگی شرکت مترو برای ترخیص واگن‌ها می‌دانند.
جعفر ربیعی، مدیرعامل شرکت بهرهبرداری مترو هم می‌گوید: قطعه یدکی مثل خون برای متروست، اما ماه‌هاست که امکان خرید قطعات جدید را نداریم و سفارش‌های مترو به‌دلیل نداشتن پول در گمرک باقی‌مانده است.
به گفته او، ماهیت پرداخت یارانه برای کارهای روزمره متروست که نمی‌توان به زمان دیگری آنها را موکول کرد اما ماه‌هاست که دولت به تعهدات خود عمل نکرده است در حالی که شهرداری تهران اعتبارات مترو را حتی به‌طور هفتگی پرداخت می‌کند؛ درحالی‌که در دنیا سهم دولت‌ها در توسعه و ساخت مترو بیش از شهرداری شهرها تعیین شده است.
هر قطار عادی مترو در هربار حرکت از مبدا 1440 نفر گنجایش دارد در حالی که هم‌اکنون در هر سفر بیش از 2 هزار نفر در قطارها مچاله می‌شوند و به واگن‌ها فشار و آسیب وارد می‌کنند.
این در‌حالی‌ست که هر واگن پس از یک میلیون و 500 هزار کیلومتر حرکت باید اورهال شود اما به‌دلیل نبود اعتبار لازم این اتفاق در خطوط 3گانه در دست بهره برداری ما، رخ نمیدهد.
